Waarom je het rode hart van Australië absoluut niet mag overslaan

Vaak wordt me gevraagd welk deel van Australië ik nu het meest indrukwekkend vond. Ondanks dat Australië enorm is en talloze verschillende landschappen heeft, is er toch één bestemming die me het best is bijgebleven al die jaren: het rode hart van Australië. Bij deze vertel ik je waarom.

Victor Charlie Charlie calls Mike Sierra Foxtrot
Wie kent de bovenstaande zin nog? De dames van mijn leeftijd (eind dertig) ongetwijfeld. ‘Victor Charlie Charlie calls Mike Sierra Foxtrot’ was namelijk de radio-oproep die gedaan werd in elke aflevering van The Flying Doctors, oftewel dé bekende Australische dramaserie die eind jaren tachtig en begin jaren negentig wereldwijd enorm populair was. Als ik het me goed herinner was de uitzending altijd op zaterdagavond en keek ik vanaf zondag alweer uit naar de volgende week en nieuwe uitzending waarin drama’s zich afspeelden in de Australische bush.

De Flying Doctors hebben onbewust mijn interesse in Australië gewekt. De fantastische landschappen die in beeld kwamen en het feit dat alles per vliegtuig ging, wakkerden bij mij als klein meisje de interesse in de rest van de wereld aan en zorgden ervoor dat plaatsen als Alice Springs en Broken Hill in de Grote Bosatlas voor mij tot leven kwamen.

Op naar Australië
Ondanks dat je denkt dat vier maanden eindeloos is voor Australië is niets minder waar. Je zou namelijk zonder problemen jaren hier kunnen rondreizen zonder alles gezien te hebben. Toch deed ik een poging en reisde ik van Darwin naar Alice Springs, door naar Adelaide, Melbourne en Sydney om vervolgens via de oostkust omhoog te reizen. In het rode hart van Australië, de omgeving van Alice Springs, bracht ik ongeveer een week door.

Een tour naar The Red Centre
Omdat ik destijds geen rijbewijs had, ging ik mee op een driedaagse tour naar Ayers Rock, Kings Canyon en The Olgas. Ik herinner me nog feilloos het moment waarop ik in de jeep stapte in Alice Springs en wist dat ik een ongelofelijk avontuur tegemoet ging. Met een groepje medebackpackers zaten we uren te hobbelen op de weg naar de bekende Ayers Rock, hét symbool van Australië.

Steeds als ik in de verte aan de lege horizon een bult zag opdoemen, dacht ik dat het Ayers Rock was. De rots waarvan ik al sinds jongs af aan droomde om hem te zien. Toen we na uren hobbelen dan ook daadwerkelijk bij Ayers Rock aan kwamen, stond ik bijna te huilen van blijdschap. Daar was ie dan. Eindelijk!

Ik was in het rode hart van Australië, de plek waar mijn liefde voor dit bijzondere land ontstaan is. Na twee weken in het tropische noorden had ik nu het gevoel écht in Australië te zijn. Daar waar het landschap ruig en onherbergzaam is, daar waar Moeder Natuur de meest bizarre landschappen heeft gevormd en daar waar ik me voor het eerst echt een reiziger voelde. Ik maakte de bekende rondwandeling om Ayers Rock, verbaasde me over de intense hitte en waande me in een andere wereld.

De mooie wandelingen die ik maakte bij Kings Canyon en The Olga’s vormden een mooie bonus. Ook bezocht ik nog de West Macdonnell Ranges én natuurlijk het Royal Flying Doctors Museum in Alice Springs. Het rode hart heeft veel meer te bieden dan alleen maar Ayers Rock, wat het enorm de moeite waard maakt.

Terwijl ik dit schrijf (maandagochtend 08.00u) krijg ik kippenvel op mijn armen als ik met weemoed terugdenk aan dit bijzondere avontuur zo’n 17 jaar geleden. Ik denk dat het de hoogste tijd is om nog eens terug te gaan…