Natuur waar je stil van wordt in West-Australië

François Peron NP Azuurblauw en steenrood 
Het is een goed bewaard geheim, genaamd François Peron NP, dat zich zelfs op de werelderfgoedlijst heeft weten te plaatsen. Dit is Aboriginal country en hoe kun je daar beter rondgeleid worden dan door een native zelf. Hij stelt zich voor als Capes. Er klinkt reggae muziek uit zijn 4x4 auto. Eerst neemt hij ons mee naar Denham, een plaats waar vroeger de straat geplaveid was met de schelpen van de parelvissers. Hij laat ons de stenen van het Old Pearler restaurant beter bekijken en dan zie je dat die bestaan uit duizenden kleine schelpjes.

Aangekomen in het Nationale Park François Peron brengen we de bandenspanning van de 4x4 omlaag, zodat we klaar zijn voor de tocht over de mulle rode zandwegen. Met liefde vertelt Capes over het land van zijn voorvaderen, zijn taal, respect voor de natuur en het overleven in de outback. We leren waar water is in een voor ons vrij dorre omgeving, de medicinale werking van planten en mindfull te  zijn. ”Breath in the nature" zegt Capes. Aandachtig adem ik de lucht in naar mijn buik. “Feel the nature" klinkt het dan. We kunnen nog heel veel leren van deze “terug naar de basis” maar toch ook stoere Capes in onze westerse wereld. 

We komen bij uitzichtpunten, vanwaar je uitkijkt over het prachtige water van Shark Bay met 1000 kleuren blauw en je in de verte Dirk Hartog Eiland kan zien liggen. Je zou een vogel willen zijn die over dit landschap heen scheert. De rode woestijn komt uit in de zee, een gele krab kruipt over het natte zand. Wat een voorrecht hier te zijn, langs de waterlijn te lopen en te kunnen zwemmen.  

Dit gevoel en deze indrukken neem ik mee terug naar huis om in drukke tijden aan terug te denken of nog eens over te kunnen mijmeren.
Dankjewel Capes!  

Ningaloo Reef, Walvishaaien en andere Indische oceaanbewoners. 
Als je leest dat je naar Coral Bay gaat wekt dat natuurlijk bepaalde verwachtingen, zeker als de plaats ook nog aan een rif ligt, het Ningaloo Reef. 

Het strand is inderdaad prachtig wit, de eerste rog die ligt te chillen in het zand wordt al snel gespot. Hier kun je blijkbaar beter op de “rayshuffle” overgaan, een beetje schuivend met je voeten in v-vorm over de zeebodem, zodat de rog op tijd opschrikt. De eerste dolfijnen zien we hier ook al zwemmen, na Monkey Mia lijkt dat bijna normaal te zijn. 

Het heerlijke van de westkust is dat je de meest prachtige zonsondergangen hebt, al dan niet met een sundowner in je hand. 

De volgende ochtend gaan we nadat we bij de plaatselijke bakker een croissant en koffie hebben gescoord, op pad om te snorkelen boven het Ningaloo Reef en in het open water met de walvishaai. Althans met dat laatste dien je wat geluk te hebben, maar dat hadden we en hoe! De oceaan is namelijk heel rustig en dat terwijl de dag ervoor alles was gecanceld in verband met het slechte weer. 

Na een klein stukje varen springen we in het heerlijke water om al snorkelend het prachtige rif te aanschouwen. De meest mooie vissen in uiteenlopende kleuren zijn er te zien. Zelfs een aantal kleine haaien zwemmen relaxed rond. Weer op de boot zien we opeens een walvis die verschillende keren opduikt vanuit het water. Wat is de natuur toch prachtig. Het is heerlijk om op de voorsteven te zitten, meedeinend op de golven. Plotseling zie ik een vogel op het water staan, dit kan niet kloppen. Maar toch, het blijkt een mini eiland te zijn in de vorm van een schildpad, twee vogels zijn erop neergestreken.

En dan krijgen we het bericht dat er meerdere walvishaaien gespot zijn. Woow, wat spannend, gaat het dan toch gebeuren? Ja! We hebben vier keer met ze gesnorkeld. Wat een waanzinnige belevenis. Het geeft een onbeschrijfelijk, bijna mystiek gevoel, om zo dichtbij zo'n prachtig dier te zijn. Gelukkig eet deze grootste vis ter wereld alleen maar plankton en krill. We zijn er allemaal diep van onder de indruk. Op de terugweg worden we geëscorteerd door prachtige blauwe vliegende vissen. Bij de laatste stop weer in het rif heb ik het geluk om heel alleen relaxed met twee schildpadden te snorkelen. Wat een topdag, we praten er nog lang over na.

Dit zal ik mijn hele leven in mijn hart bij me dragen. Dat we zoveel walvishaaien zagen en dat we zulke extreem goede weersomstandigheden hadden was echt niet normaal, maar ik mocht van dit geluk meegenieten en dat heb ik volop gedaan!