Patagonië

Natuurparken

Los Glaciares
Nationaal park Los Glaciares vormt een natuurlijke grens tussen Argentinië en Chili. Het park beslaat meer dan 600.000 hectare en strekt zich uit van de steppe aan de oostkant naar het Andesgebergte aan het westkant. In totaal is het park maar liefst 350 kilometer lang. In 1937 is dit park, waar bijna vijftig gletsjers samen een enorme ijsmassa vormen die een groot gebied bedekt, uitgeroepen tot Los Glaciares National Park, met als doel dit natuurgebied te beschermen voor schade en vernielingen. Het afwisselende park bestaat uit azuurblauwe meren, imposante gletsjers, besneeuwde bergtoppen en grillige rotspieken. Inmiddels staat het nationale park op de werelderfgoedlijst van Unesco vanwege de bedreigde diersoorten, de wetenschap en de indrukwekkende schoonheid.

Behalve het nationale reservaat van ongeveer 180.000 hectare zijn de 47 gletsjers in het park de reden waarom iedereen naar dit park gaat. De beroemdste gletsjers zijn de Perito Moreno-, Upsala-, Viedma-, Onelli-, Spegazzini- en Mayo-gletsjers. Op het eerste gezicht lijken de gletsjers roerloos, maar ze zijn constant in beweging, waardoor aan de voorkant van de gletsjers grote brokken ijs met geweld in het water storten. Door het smelten van het vele ijs zijn twee meren ontstaan: Lago Argentino en Lago Viedma, vanwaar het water vervolgens in de rivier Santa Cruz stroomt.

Er leven veel wilde dieren in Los Glaciares, waaronder enkele bedreigde diersoorten zoals de huemul (een hertensoort), de pudu (een klein rendier) en de guanaco. 

Reserva Faunística Península Valdés 
Het schiereiland Valdes is een beschermd natuurgebied, staat sinds 1999 op de werelderfgoedlijst van de Unesco en is uitgeroepen tot Reserva Faunística Península Valdés. De bultrugwalvis is de meest voorkomende walvis bij dit schiereiland. Elk jaar worden er rond de zeshonderd gespot, die samen zorgen voor zo’n tachtig jongen. In mei komen de eerste bultruggen vanuit Antarctica aan. In de maanden september en oktober bereikt de populatie walvissen hier het hoogtepunt. Er zwemmen er dan zo’n vijfhonderd tegelijk rond voor de kust. Voor de oostkust van het schiereiland Valdes ligt het langgerekte schiereiland Caleta Valdés. Met name de fauna is hier interessant: voor de kust leven orka’s en walvissen. In het voorjaar en de zomer (november tot maart) komen hier ruim honderdduizend pinguïns. Ze krijgen hier hun jongen en brengen ze groot, voordat ze in de herfst naar warmere wateren trekken. De Magellaenpinguïns leven hier niet op ijsschotsen, maar tussen de struiken, waar ze holen en nesten maken voor hun pasgeboren jongen.

Tierra del Fuego Nacional Parque
Twaalf kilometer ten westen van Ushuaia, aan het einde van de RN3 (het laatste deel van de Panamerican Highway) ligt nationaal park Tierra del Fuego. Dit park is 63.000 hectare groot, maar er is slechts een deel toegankelijk. Je kunt er diverse mooie wandelingen maken, die qua lengte, duur en zwaarte erg verschillen. Tijdens de wandelingen kom je op plekken met prachtige uitzichten op onder andere het Beaglekanaal en de omringende bergen, azuurblauwe meren en gletsjers. De kans is groot dat je onderweg dieren ziet zoals vossen, caracares, condors en bevers. Oorspronkelijk kwamen hier geen bevers voor, maar op een gegeven moment zijn ze hiernaartoe gebracht vanuit Canada. Overal in het park zijn beverdammen. Die kom je tegen tijdens de wandeling Senda Castorera, die een half uur duurt. Als je dit te kort vindt, maar wel beverdammen wilt zien, dan zijn de Paseo del Mirador en de Paseo del Turbal misschien iets voor jou. 

Torres del Paine
Een hoogtepunt voor veel reizigers in Chili is het Torres del Paine National Park. Dit park ligt in Chileens Patagonië, op zo’n 150 kilometer van Puerto Natales, 390 kilometer van Punta Arenas en 600 kilometer van El Calafate (Argentinië). Het dankt zijn naam aan de Torres del Paine: de granieten Torens van Paine. Deze drie bergen, die respectievelijk 2.900, 2.580 en 2.600 meter hoog zijn, rijzen op uit de Patagonische steppe. De Torres maken deel uit van de bergketen Cordillera del Paine, het middelpunt van het park. Niet alleen de Torres zijn de blikvangers van dit natuurpark, maar ook de naastgelegen Cuernos del Paine, de Horens van Paine. Deze zwarte toppen maken deel uit van dezelfde bergketen. Behalve de bergen zijn de grote en kleine blauwe, groene en turkooizen meren, snelstromende beken en rivieren, klaterende watervallen, helblauwe gletsjers en overvloedige fauna de topattracties van dit park. Torres del Paine is zeer geschikt voor outdooractiviteiten als bergbeklimmen, trekkings, paardrijden, vliegvissen en kajakken. Er is voor meer dan 250 kilometer aan wandelpaden aangelegd in het park. De Conaf (Corporación Nacional Forestal) heeft een paar hele mooie trails. Alle routes zijn goed begaanbaar en je hoeft niet over een topconditie te beschikken om er één te kunnen lopen.