De Routeburn Track vs. de Hump Ridge Track – welke moet je kiezen?

Over de Routeburn Track
De Routeburn Track wordt ook wel de klassieker onder de Nieuw-Zeeland hikes genoemd. In drie dagen loop je van Mount Aspiring National Park naar Fiordland National Park of andersom. Je volgt de stroom van de Route Burn (‘Route rivier’, een burn is een stroom of kleine rivier) en de Routeburn Falls. De Routeburn Track maakt onderdeel uit van The Great Walks of New Zealand, de meest populaire en goed onderhouden wandeltrektochten van Nieuw-Zeeland. Onderweg overnacht je in hutten of kampeer je en mede vanwege de populariteit van de track dien je deze ruim van tevoren te reserveren.

Over de Hump Ridge Track
De Hump Ridge Track (officiële naam: Tuatupere Hump Ridge Track) is een relatief onbekende meerdaagse tocht door het uiterste zuidwesten van Fiordland National Park. Je wandelt tijdens deze trekking over de Hump Ridge en wordt onderweg getrakteerd op fabelachtige uitzichten over de wijde omgeving en met een beetje geluk in de verte Stewart Island. De Hump Ridge Track is een particuliere wandeling die wordt onderhouden door de Tuatupere Hump Ridge Charitable Trust. Ook voor deze tocht dien je je overnachtingsplek van tevoren te reserveren, al boekte ik dit pas een week voor vertrek omdat het een last-minute beslissing was om deze tocht te lopen. Dit neemt echter niet weg dat het verstandig is hem ruim van tevoren te reserveren wanneer je niet flexibel bent qua reisdata omdat ook hier de beschikbaarheid beperkt is.

Over de lengte en de zwaarte
De Routeburn Track is 33 kilometer lang en je loopt deze afstand in drie dagen. De eerste en de laatste dag zijn relatief kort, alleen dag twee is een volledige wandeldag. Deze dag voert je door alpien terrein, maar omdat de Routeburn Track tot de Great Walks behoort, is het pad goed onderhouden. De Hump Ridge Track is aanzienlijk langer, namelijk 61 kilometer. Met een gemiddelde dagafstand van zo’n 20 kilometer zijn de dagen dus flink gevuld. Alhoewel het pad meestal goed onderhouden is, ook met veel boardwalks, is de klim op dag één behoorlijk pittig en eigenlijk niet echt geschikt voor beginnende wandelaars. De makkelijkste van de twee is dus de Routeburn Track, de meest uitdagende de Hump Ridge Track.

Over de drukte op de trails
Daar de Routeburn Track dé klassieke wandeltocht van Nieuw-Zeeland is, wordt deze tocht aanzienlijk meer gelopen dan de Hump Ridge Track. Naast de meerdaagse wandelaars kom je zowel aan het begin als aan het einde veel dagwandelaars tegen. Tegenwoordig lopen getrainde wandelaars die geen reservering voor de hut konden bemachtigen de trail zelfs in één dag. De Hump Ridge Track is aanzienlijk rustiger. Omdat er geen kampeermogelijkheden zijn en de locatie redelijk geïsoleerd is, komen er nauwelijks dagwandelaars. Ben je op zoek naar rust en stilte, dan is de Hump Ridge Track de beste keuze. Ik kwam hier soms uren niemand tegen, iets wat ik op de Routeburn Track niet meemaakte. 

Over de locatie
De Routeburn Track start vanuit Glenorchy bij Queenstown en eindigt bij The Divide aan de Milford Road. Wanneer je op de laatste dag besluit héél vroeg (lees: in het donker) te vertrekken kun je die dag nog een excursie naar Milford Sound maken vanaf The Divide. Je wordt ’s avonds weer afgezet in Queenstown. De Hump Ridge Track start net buiten Tuatupere, een gehucht in het uiterste zuiden van Nieuw-Zeeland. Je loopt vanaf hier een rondje en hebt dus geen gedoe met transfers, wat het gelijk ook een stuk betaalbaarder maakt.

Over het landschap
De Routeburn Track voert je van het bergachtige Mount Aspiring National Park naar het natte Fiordland National Park en je ziet hierdoor een duidelijk verschil in terrein en landschappen. Ik liep de route in 2011 en in 2018 en de laatste keer in de stromende regen, maar zelfs toen was het prachtig. Het meest indrukwekkende deel is dag twee waarop je de Harris Saddle oversteekt. De Hump Ridge Track voert je via een baai de bush in en aan het einde van dag één bereik je Okaka Lodge. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over het omringende landschap. De magie van Fiordland en zijn oneindige wildernis komt hier echt goed tot leven. Op dag twee loop je deels over de bergkam en dag drie voert je voornamelijk door het diepe regenwoud. Landschappelijk gezien zou ik opnieuw voor de Routeburn Track kiezen, vooral vanwege de afwisseling.

Over het comfort 
Hier gaat de Hump Ridge Track beter scoren want omdat het een particuliere track is, zijn er veel meer voorzieningen onderweg dan op de Routeburn Track. Zo zijn er speciale watervoorzieningsplekken en zijn de hutten (lodges genoemd) uitgerust met een winkeltje waar je eten en drinken kunt kopen. Ook zijn er overal kookspullen aanwezig, dus je kunt deze tocht met een relatief lichte rugzak lopen, terwijl je op de Routeburn Track alles zelf moet meenemen (eten en kookspullen). Daarnaast kun je bij de Hump Ridge Track upgraden naar een eigen kamer in plaats van slapen op een meerpersoonskamer en is er in de hutten mobiel bereik.

Over het weer
Eerlijk is eerlijk, het is en blijft Fiordland National Park. Oftewel: grote kans op regen. Zoals gezegd liep ik de Routeburn Track twee maal, de eerste keer had ik prachtig weer en geen regen, de afgelopen keer had ik drie dagen een volledige downpour. Stroompjes waren veranderd in rivieren, er was nauwelijks uitzicht in de bergen en alles was kletsnat, ook in mijn rugzak. Ook op de Hump Ridge Track had ik weinig geluk, met name op dag twee toen ik de bergkam op moest kwam het met bakken uit de hemel en had ik een beperkt zicht. Jammer maar helaas, je hebt op beide tochten dus grote kans dat je het niet droog houdt.

Conclusie: welke tocht moet je kiezen?
Of je moet kiezen voor de Routeburn Track of de Hump Ridge Track ligt er eigenlijk helemaal aan wat je zoekt op een trail. Ga je voor het mooiste landschap en neem je de drukte voor lief, dan is de Routeburn Track een goede keuze. Ga je voor rust, ruimte en wat meer comfort, dan is de Hump Ridge Track de beste optie voor jou. Wat je ook zoekt of wat je budget ook is, beide tochten zijn hoe dan ook ontzettend de moeite waard en bieden je op relatief eenvoudige wijze een uniek inkijkje in de prachtige Nieuw-Zeelandse wildernis.