De Ode aan IJsland vanuit de reisleider Jac (deel 1)

Goed nieuws!
Vroeg in het jaar kreeg ik al van Askja te horen dat ik de groepsreis Ode aan IJsland mocht gaan begeleiden. Dat is goed nieuws! In maart en april neem ik deel aan de voorbereidingen die ik samen met alle reisleiders doe, de EHBO weer opfrissen en de reisleiders dag, een dag waar we ons inhoudelijk voorbereiden op onze aanstaande reizen naar IJsland. Het laatste nieuws, kennis en ervaringen delen, workshops volgen en de draaiboeken doornemen en bijwerken waar nodig. Een paar weken voordat ik vertrek, haal ik boeken en kaarten uit de kast en vind ik het fijn om alvast wat zaken door te nemen, de route op de kaart te bekijken en te zoeken op internet. Zo komt de reis alvast in mijn hoofd. Als dan de reisbescheiden, tickets en deelnemerslijst in de bus vallen, kom ik echt op stoom. Ik kijk naar de weersverwachtingen, bedenk alternatieven voor als het nodig is en zoek contact met de busmaatschappij voor de gegevens van de chauffeur. 

De dag van vertrek
Ik vertrek vanuit Roermond met de trein naar Schiphol om de deelnemers voor deze groepsreis te ontmoeten en hen mee te nemen voor deze 9 daagse reis naar IJsland. Ruim op tijd ben ik aanwezig en al gauw melden de eerste deelnemers zich. Zo voor en na komt iedereen bij elkaar en wordt er al kennis gemaakt. Er hangt gelijk een leuke en ontspannen sfeer. Ondertussen kan ik mijn checklist bijwerken en al wat oefenen met namen en wie bij wie hoort. Als iedereen er is, kan de reis beginnen.

De vlucht verloopt voorspoedig en ook bij aankomst gaat het prima. Onze chauffeur, Jon, is snel gevonden, hij wacht ons op in de aankomsthal met een duidelijk Askja Reizen bord in de hand. Snel kennismaken en naar de bus.

Sinds de landing, het was al bewolkt, is het behoorlijk gaan waaien en het regent flink. Uiteindelijk waait het zo hard dat Jon en ik besluiten de geplande route langs de zuidkust van Reykjanes niet te rijden, in plaats daarvan nemen we een meer noordelijke route. Onderweg stellen Jon en ik ons voor aan de groep en bespreek ik de bekende `spelregels´ voor in de bus en hotels. Dit is erg belangrijk voor de veiligheid voor jezelf en anderen hier op IJsland. De natuur is hier overweldigend, maar vraagt ook oplettendheid en `geen gekke dingen` doen voor die ene foto die niemand heeft.  Er is namelijk een reden dat die niemand heeft… ’s Avonds hebben we lekker gegeten. We praten, maken verder kennis en met de kaart erbij nemen we de route voor morgen door. We spreken af dat we elke ochtend om 08.30 vertrekken.

Op mijn kamer bereid ik me voor op morgen. Natuurlijk ken je alles wel, ik kom al sinds 2006 op IJsland en heb al veel plaatsen bezocht en avonturen beleefd. Daar wil je graag de deelnemers toch maximaal van mee laten profiteren. Daarom even een check voor mezelf,  dat doe ik elke dag zo. Natuurlijk bekijk ik ook de weersverwachting voor de volgende dag, het is belangrijk om hier goed rekening mee te houden.

Wakker worden op IJsland
Zoals altijd als ik op IJsland ben, word ik vroeg wakker. Het is hier nu de hele nacht licht, het schemert wel een beetje, maar donker wordt het niet. Het went snel, lekker zulke lange dagen. Na een goed ontbijt heeft iedereen er zin in en om 08.20 zit iedereen al in de bus. Super! Ook Jon is er klaar voor. Ik check of alle sleutels zijn ingeleverd en niemand openstaande rekeningen heeft.

We kunnen vertrekken naar de eerste hoogtepunten van dit geweldige land. Onderweg zien we de Hekla vulkaan opdoemen. In een Nederlandse krant bleek een bericht te staan dat hij op uitbarsten zou staan. Zou het?  Hier is alles rustig, inclusief de IJslanders, die hebben andere dingen aan hun hoofd. Het voetbal! Zou het?

De watervallen, Seljalandsfoss en Skogafoss, maken op iedereen indruk. Na de lunch gaan we op weg richting Dyrholaey en Reynisdrangar. De wind trekt weer flink aan. Als we op de kaap en later op het zwarte strand staan, zien we de woeste golven richting strand rollen. We hebben de regenpakken niet voor niets mee genomen, maar het deert niemand. In tegendeel. ‘We zijn op IJsland, niet in Spanje!’  hoor ik iemand zeggen. En zo is het maar net…

Voor we naar het hotel gaan, overleg ik met Jon of we naar de kloof Fjardraglufur kunnen. Dit overleg is nodig omdat, zoals in dit geval, je van de hoofdweg af gaat en over onverharde wegen rijdt. Het is dan goed om te checken of deze wel berijdbaar is, zeker als het geregend heeft. Het kan en dat is mooi. Het is wederom een super mooie plek, waarvan je net even moet weten dat die er is.

Het waait hard, héél erg hard
Het nationale park Skaftafell is ons doel voor de volgende dag. Een mooie wandeling naar een gletsjer staat op het programma. Het waait weer flink, maar toch zetten we door. Het levert een bijzondere wandeling op met evenzo bijzondere foto´s. Bij terugkomst in het Visitor Center horen we dat een eind verder op onze route windsnelheden gemeten zijn van meer dan 30 meter per seconde. Dit betekent dat we niet verder kunnen rijden en moeten wachten totdat de storm geluwd is. Gelukkig  kunnen we onze tijd verpozen in het bezoekerscentrum.

Jon houdt de berichtgeving goed bij en heeft contact met mensen verder op de route en andere chauffeurs. Dit is belangrijk om een goede beslissing te kunnen maken. Pas als hij zegt dat het kan, gaan we verder. Na ongeveer anderhalf uur kunnen we verder. Het ijsbergenmeer Jökulsárlón is onze volgende stop. De boten varen jammer genoeg niet, maar ook als het weer minder is, blijft het indrukwekkend mooi hier. Zo blauw heb ik de ijsbergen in het meer nog nooit gezien. Het contrast van helder ijs van meer dan 1.000 jaar oud op het zwarte strand is erg bijzonder.

Het is een flink stuk rijden naar Breidavík aan de oostkust naar ons hotel. Ondertussen in de bus vertel ik verhalen over de eerste bewoners van IJsland, en Erik de Rode en zijn zoon Leif Eriksson. Ook de reus die ooit aan de zuidkust woonde en Koning Harald (Fijnhaar) van Noorwegen passeren de revue. Onderweg in de bus plan ik de reis twee dagen vooruit. Ik heb dan contact met de hotels en reserveer excursies. Zo bel ik nu om de walvisboot in Husavík alvast te reserveren. Ik heb al gevraagd en uitgelegd hoe het gaat en iedereen van de groep wil mee.

Zoals gezegd voert de route ons voor een deel langs de Oostfjorden en brengt ons in het vissersplaatsje Breidavík. We zijn inmiddels een goed op elkaar ingespeeld team. Iedereen werkt mee en dan zijn de koffers snel uit de bus, vervolgens ingecheckt en naar de kamer.  Hierna eten we een hapje en is het gezellig nagenieten.

Geweldig mooie vergezichten
De volgende dag verlaten we via Egilstadir de Oostfjorden en rijden door het verlaten en ruige hoogland naar Mývatn. Hier wacht ons een dag vol mooie wandelingen en  vulkanische hoogtepunten. De rit er naartoe is een rit met geweldige uitzichten op desolate landschappen, watervallen, steenwoestijnen, bergen nog met sneeuw op de toppen en in de verte vulkanen.

Bij onze stop voor de lunch bij Modrudalur hebben we een geweldig zicht op de Herdubreid, de koningin onder tafelbergen, de mooiste van IJsland. Zij ligt ongeveer 60 km verder in het binnenland.

De vulkaan waar Askja Reizen haar naam van heeft, ligt 100 kilometer verder. Die kunnen we nét niet zien. De waterval Dettifoss is een stukje omrijden, maar ik kan Jon er van overtuigen dat we er graag naartoe willen. De Dettifoss is de meest krachtige waterval van Europa en sleept tonnen sediment, gruis en stenen met zich mee over de afgrond, zeer indrukwekkend. Na afloop drinken we, net zoals we al eerder deden, een lekkere kop koffie met koekjes, die we elke dag meenemen uit het hotel voor ergens op een mooie plek onderweg.