Waarom je juist in mei naar de Canadese Rockies wil gaan

Saskia was nog nooit in de Canadese Rockies geweest, ik wel al enkele keren en vooral in de zomer voor vakantie. Na ons 3-daags bezoek aan de reisbeurs in Halifax arriveerden wij in Calgary. Vanaf hier startten we, na een vroeg vertrek, een vlucht van maar liefst zes uur en de tijd die nog eens drie uur terugging, onze reis door het westen van Canada. Saskia heeft een passie voor bergen en ik merkte dat ze niet kon wachten totdat ze de besneeuwde pieken van de Rockies zou zien. Want dat had ik haar verteld, zodra je Calgary verlaat en over Highway 1 op weg gaat naar Banff National Park zie je ineens die machtige pieken opduiken en rij je zó de bergen in. Maar helaas regende het, het was met 3°C best fris en de pieken zagen we niet.

Als eerste reden we de Kananaskis in. We bezochten een accommodatie op een plek dat in de winter van 1988 gebruikt werd als Olympisch dorp. Het mag dan wel niet in het nationale park van Banff liggen, maar de omgeving is er prachtig, midden in de bergen en er is volop wildlife te spotten. Een prima plek dus als alternatief voor het drukke Banff. Daarna reden we verder over een onverharde, maar goed te berijden weg naar Canmore. Vlakbij Canmore zei ik tegen Saskia, dat als ze omhoog zou kunnen kijken, ze de Three Sisters zou kunnen zien: drie bergen naast elkaar aan de voet van Canmore. Helaas, we zagen slechts af een toe een glimp van een bergrug, maar de bergweg waarop we reden verklapte absoluut de sfeer die hier normaal hangt. Via Canmore zijn we naar Banff gereden en we namen de verschillen tussen de beide plaatsjes in ons op. In beide plaatsen vind je een scala aan overnachtingsmogelijkheden waarvan we er velen bekeken. Canmore is een kleinschalige plek met een gezellig, dorps karakter, terwijl Banff een drukke plaats is met veel winkels en restaurants. Ik denk dat beide plekken in het voorjaar prachtige plaatsjes zijn waar genoeg te zien en te doen is. Alleen in de zomer zou ik persoonlijk de voorkeur geven aan Canmore, dat niet de allure heeft van Banff, maar waar het wel een stukje rustiger is.

De volgende dag hadden we geheel ingepland om Banff en omgeving te verkennen. Het was inmiddels droog maar de wolken hingen nog wel erg laag. We bezochten de Johnstone Canyon en wandelden een stukje door de kloof. Je kunt hier een prachtige route lopen naar de Upper en Lower Falls of nog verder naar de Ink Pots. Eenmaal uit de canyon was de lucht ineens opgeklaard. De bergwereld om ons heen was veranderd van grijs gesluierde naar groene flanken met witte sneeuw en een blauwe lucht daarboven. Wat een pracht! We genoten van het schitterende uitzicht en beseften ineens weer waarom iedereen zo graag het Banff National Park wil bezoeken. Het is er prachtig, de bergen zijn machtig met grijs graniet, groene bossen met witte sneeuwplekken, wit besneeuwde toppen en de blauwe bergmeren zijn magisch. En daar is geen woord van overdreven

We namen een gondel de bergen in op weg naar één van de ski-oorden. In de winter kun je hier volop skiën, maar in de zomer zijn er schitterende wandelmogelijkheden, hoog in de bergen en weg van de drukte. We genoten volop. Een beetje jammer dat er nog zoveel sneeuw lag dat we hier onmogelijk konden wandelen. Het was zelfs de laatste dag van het ski-seizoen, daarna gaat het resort een maandje dicht en rond eind juni opent het weer.

De volgende dag vroeg op! We waren van plan naar Lake Louise te gaan en omdat we hier vroeg wilden arriveren om de drukte voor te zijn, reden we om 07.30u al weg. Eerst nog even langs de Vermillion Lakes, net aan de rand van het dorp. Met Mount Rundle op de achtergrond zie je met een beetje geluk, een prachtig spiegelbeeld in het meer. We genoten van een serene rust bij de meren en we maakten nog een paar prachtige foto’s. Om tijd te sparen (en ook een beetje om de té lekkere Canadese ontbijtjes te vermijden) kochten we meestal wat fruit en crackers als ontbijt of lunch. Dus nu konden we ook in één keer doorrijden naar Lake Louise. Op ongeveer vijf kilometer voor Lake Louise ligt een groot parkeerterrein waar je de auto parkeert en met één van de oude schoolbussen naar óf Lake Louise óf naar Moraine Lake gebracht wordt. Dit laatste meer ligt nog een stuk hoger en helaas was de weg er naartoe nog compleet besneeuwd en dus gesloten. Lake Louise zagen we in al haar glorie liggen, tussen de bergen ingeklemd, een gletsjer op de achtergrond en het imposante Chateau Lake Louise op de voorgrond. Het meer was grotendeels nog bevroren en gaf een nog mooiere uitstraling aan een toch al sprookjesachtige omgeving. Ons advies is overigens wel om héél vroeg te gaan naar dit meer, zo rond 07.00 uur. Dan ben je de grote groepen toeristen vóór en heb je het Lake Louise min of meer voor jou alleen. En zeker in het voorseizoen is een bezoek aan dit meer absoluut de moeite waard.

We bezochten nog een prachtige accommodatie aan de Icefields Parkway, vlakbij Lake Louise. Hier staan verschillende houten blokhutten met op de achtergrond de pieken van de Rockies. Weer typisch zo’n Askja accommodatie die wij graag boeken.

De rit over de Icefields Parkway was weer fabelachtig, ik kan het niet anders omschrijven. Ik had stiekem al gekeken naar het weerbericht en wist dat het goed weer zou worden. Saskia had zich er veel van voorgesteld en omdat we met slecht weer waren begonnen was het juist nu zo gaaf dat we deze route met een strakblauwe lucht konden rijden! Langs het eerste deel liggen een aantal prachtige en karakteristieke turquoise blauwe meren waar we natuurlijk stopten om foto’s te maken. Sommige waren nog bedekt met een laagje ijs en sommige waren al helemaal ontdooid. Ik genoot niet alleen van wat ik om me heen zag, maar zeker ook van het enthousiasme van mijn collega. We stopten vaak en genoten van de steeds weer wisselende uitzichten en vooral de nietigheid die je voelt in dit magische landschap. We waren het erover eens dat het grote verschil met de bergen in Alaska ligt in het feit dat je in de Canadese Rockies echt tússen de bergen rijdt en in Alaska kijk je op de bergen uit. In Canada zit je er echt midden in en de bergen lijken oneindig groot en ruig.

We keken uit naar onze volgende activiteit: een helikoptervlucht boven de bergen van de Rockies! Soms heb je gewoon geluk en mag je mee met een gave excursie! We stapten aan boord van Rockies Heli in Cline River, een zijweg van de Icefields Parkway. Hoe gaaf was dat! We vlogen een kleine 20 minuten over de gletsjers en bergmeren en landden midden in de wildernis bij een klein riviertje. Even verderop hoorden we een waterval en zagen we het water met een donderend geraas naar beneden storten. Het water stond erg hoog in de rivieren door de smeltende sneeuw en de watervallen zijn altijd op hun best in mei. Een geweldig gezicht! We liepen dwars door de rivier tot we vlak bij de waterval waren. We klommen omhoog, de rotsen op en namen plaats boven op de waterval. En daar op die plek haalde onze gids ineens een flesje champagne tevoorschijn en proostten wij op onze geweldige trip!

Deze excursie is echt een aanrader voor iedereen die een indruk wil krijgen van hoe machtig de Rockies zijn. Na terugkomst moesten we nodig weer verder reizen want het werd al laat en we moesten nog een flink stuk rijden. Het was rustig op de Icefields Parkway. Op sommige stukken vormden wij het enige verkeer, dus bepaald geen drukke weg maar de maximale snelheid was er toch maar 90 km/u. Helaas ging onze auto net iets harder dan dat. Ineens zagen we een auto ons tegemoet komen met zwaailichten. We werden tot stoppen gemaand en kregen een fikse bekeuring.

Ondanks dat kon onze dag echt niet meer stuk, het was voor ons de mooiste dag die we ons konden voorstellen door dwars door de Canadese Rockies te rijden en er boven te vliegen. Mei is vroeg, maar na onze ervaring zou ik iedereen aanraden om in mei te reizen. Na half mei dan. Je kunt nog geen bergwandelingen maken, hoog in de bergen ligt gewoon nog teveel sneeuw, maar de frisse buitenlucht, net ontluikende bloemen, frisgroene bomen en de turquoise, deels nog bevroren meren maken dit meer dan goed.