Reisverhaal: IJsland in februari

Vliegen naar IJsland en aankomst in Reykjavik

De vlucht met Icelandair stelt niets voor, in een paar uurtjes sta je op luchthaven Keflavik. We halen de huurauto op en door een bizar toeval krijgen we een upgrade van onze huurauto. De Poolse medewerkster heeft vier jaar in onze Nederlandse woonplaats doorgebracht. Met ons slagschip (gelukkig 4x4) rijden we door de slush (het dooit) naar ons hotel in Reykjavik en nadat we bij de Vitabar en snelle hap naar binnen hebben gewerkt (snackbar maar mét lekker bier van de tap) lopen we naar de Hallgrímskirkja. Het waait hard en iedereen schuilt bij een beetje bij het Leif Eriksson Monument. Vlak voor zonsondergang wordt de kerk verlicht en het geeft een magisch beeld. We wandelen nog wat door de stad en gaan op tijd ons mandje in, want morgen staat er een flink rit naar Snaefellsnes op het programma.

Þingvellir en Barnafoss

We starten de dag voor zonsopkomst, want ‘if you snooze you lose’ is ons vakantiemotto. We zien mooie kleurtjes in de lucht en we besluiten in een vlaag van verstandsverbijstering niet de voorgenomen route te rijden, maar een detour richting Þingvellir nationaal park te maken. Geen spijt van, want het uitzicht over Þingvallavatn is adembenemend mooi. We kunnen niet te lang treuzelen, want er moet koers gezet worden richting Barnafoss. Want een waterval of wat hoort er wel bij op je reis door dit land.

We proberen de toeristische route, maar dat blijkt tricky. Als de auto meer glijdt dan rijdt besluiten we toch de meer geëigende route te rijden. In de loop van de middag komen we aan bij Barnafoss en wat zijn we blij met onze op het laatste moment in China bestelde ‘crampons’; het is spekglad.

Snaefellsnes en Akureyri

Na nog een paar uur achter het stuur van onze huurbolide komen we aan bij ons hotel in Langaholt. Het ligt in het donker en er is ongetwijfeld een spectaculair uitzicht, maar het is bewolkt, het regent en de avond valt al snel. We laden ons met een goede nachtrust op voor de dag van morgen. Die brengt ons allereerst niet alsnog dat sensationele uitzicht. Dichte mist, dus we rijden welhaast stapvoets richting Kirkjufell. Het lage tempo is een zegen voor de poolvos die voor ons de weg op rent en verlicht door onze koplampen zijn weg richting veiligheid zoekt.

We staan op exact het goede tijdstip op het uitkijkpunt van Kirkjufell. Nou ja, als er wat minder wolken waren zou het licht perfect zijn. Maar ja, tijdens reizen zijn er een aantal dingen waar je weinig tot geen controle over hebt en één daarvan is het weer. Nu ja, als je in de winter naar IJsland gaat weet je dat je niet op een zonnebedje zult liggen met een cocktail in de hand. Dus we zetten onze rit richting Akureyri voort. In deze stad is het geen straf om rustiger aan te moeten doen. Alle verkeerslichten hebben op de plek van het rode licht immers een hartje. We nemen ook hier een kijkje in de kerk en lopen een rondje door het centrum.

Mývatn en... noorderlicht!

Vlak voor we Mývatn bereiken trekt de hemel open en als we aankomen in het hotel zijn we er letterlijk stil van het mooie uitzicht in het restaurant. Een enorme raampartij geeft eindeloze vergezichten en we zijn blij als we een zitje vinden. De ober beaamt: dit verveelt nooit! We vergeten de prijs van de paar biertjes die we drinken. Of eigenlijk beslissen we dat het het geld met dit uitzicht meer dan waard is.

De Blue Lagoon is wereldberoemd en ook de Sky Lagoon is befaamd. Maar Mývatn heeft haar Nature Baths. Voorzien van badkleding, handdoek en zonnebril gaan we richting het heerlijke warme water en met een goed glas prosecco van de swimup bar genieten we van een dagje zon en het water dat opgewarmd wordt door de natuur.
De avond brengt ons de kers op het toetje: lady aurora laat haar (bescheiden) gezicht zien. Maar de sterkte is in het donker voldoende en we kijken vol ontzag naar de hemel terwijl we onszelf gelukkig prijzen dat we het noorderlicht mogen zien.

Prachtige reis naar IJsland

Na een kort nachtje hebben we nu een flinke rit terug richting Reykjavik voor de boeg. Het sneeuwt de gehele vijf uren dat we kilometers vreten en Borgarness wordt helaas niet meer dan een overnachtingsstop. De laatste dag wrijven we de slaap weer uit onze ogen, want om 04:45 uur gaat de wekker. De autoverhuurder wil haar voertuig terug en Icelandair heeft twee stoelen voor ons gereserveerd. We plakken tijdens de vlucht onze neus tegen het vliegtuigraampje om de laatste glimpen van het ruige landschap nog op te nemen. Het zit erop. Zelfs de twee uur wachten aan de bagageband op Schiphol kan de pret niet drukken. We hebben ons reishart weer opgehaald en ons geheugen aangevuld met een heerlijke week in het land van vuur en ijs.