Kennismaking met de Faeröer

We naderen de Faeröer eilanden en het weer blijkt ons goed gezind, hierdoor vliegen we met prachtig zicht op de bergen en steile kliffen naar de luchthaven Vágar. Wat ook nog eens aan een fjord is gelegen. Het geeft een spectaculair uitzicht en ik kan niet wachten tot we er zijn en ik verder kan reizen.Aangekomen op de kleine luchthaven van Vágar hoeven we niet lang op de koffers te wachten en kunnen we verder.
We zijn de parkeerplaats nog niet af en we zien het eerste schaap al grazen tussen de huurauto’s. Er zullen nog vele schapen volgen. En dat is niet zo gek, want Faeröer eilanden betekent schapen eilanden. Met meer dan 70.000 schapen en 50.000 inwoners zijn zij in de meerderheid en kom je ze overal tegen. Zowel op als naast de weg, in elk weiland en tegen elke berg.

De komende dagen ga ik genieten van de mooie, ongerepte Faeröer eilanden. Het prachtige landschap wat zo veel rust uitstraalt wordt gelijk zichtbaar als ik over goede wegen langs fjorden, bergen en boerderijtjes met grasdaken naar Tórshavn, ’s werelds kleinste hoofdstad reis.

In Tórshavn struin ik door Tinganes, het oudste gedeelte van de stad. De wijk wordt gesierd door smalle steegjes en kleine rood geschilderde huisjes.

Vandaag reis ik aan het eind van de middag verder en maak ik de overtocht naar het meest zuidelijk gelegen eiland van de Faeröer eilanden, Suduroy. In circa twee uur vaar ik langs de kust van het eiland Streymoy en Sandoy. Ook vaar ik langs Stóra een eiland waar nu nog maar twee gezinnen wonen en het kleinste eiland Lítla Dímun waar alleen nog schapen rond lopen. Het weer is goed en daardoor heerlijk om buiten op het dek te staan en in de frisse lucht te genieten van het uitzicht. Op Suduroy is net als op alle eilanden een goed wegennet. Er zijn prachtige routes en vele wandelmogelijkheden. Aan de relatief vlakkere oostkust liggen de meeste dorpen en de ruigere westkust kenmerkt zich door de kliffen die steil uit zee oprijzen.

Het vakantiehuisje waar we overnachten staat in de plaats Vágur (niet te verwarren met Vágar op het eiland Vágar). Het is oorverdovend stil als ik ’s avonds in het huisje zit. Je hoort er werkelijk niets anders dan de zeemeeuwen. Heerlijk die rust.

De volgende ochtend maak ik een korte wandeling en loop ik langs een voetbalstadion. De ligging is toch wel heel gaaf! Midden tussen de bergen aan een meer en vlakbij de zee. Hier wil je toch best een potje voetballen lijkt mij.  

De volgende dag maak ik een hike van ongeveer 3 uur. We wandelen dwars door de weilanden en over bergen. Wat is het ontzettend genieten wanneer ook de zon zich vaak laat zien. Tussen de schapen door ontdoet zich regelmatig weer een prachtig vergezicht waarbij je uitkijkt op één van de steile kliffen in de verte.

Na deze prachtige hike bezoeken we de Akraberg. Vlakbij Sumba, het zuidelijkste puntje van Suduroy ligt de Akraberg waar een vuurtoren staat. Ook hier worden we weer verrast door een prachtig uitzicht.

Na twee dagen op het eiland Suduroy varen we terug Tórshavn. En begin ik aan een rond tour over een aantal andere van de in totaal achttien Faeröerse eilanden. De meeste eilanden zijn met elkaar via land, bruggen of tunnels met elkaar verbonden. De nieuwste sub sea Eysturoy tunnel verbindt de eilanden Streymoy en Eysturoy met elkaar. Deze tunnel is uniek met zijn rotonde welke is verlicht met fascinerende veelkleurige lichtjes.

Via een mooie bergroute met haarspeldbochten en schapen op de weg komen we aan in Gjógv. Een pittoresk dorpje. Kleurrijke huizen, sommige met grasdaken en prachtig aan de zee gelegen. De natuurlijke haven is waar dit dorp om bekend staat. Deze haven bevindt zich in een kloof en is omgeven door hoge kliffen. In de omgeving van Gjógv kan je mooie wandelingen maken ook over de kliffen rondom de kloof.

Onderweg naar de volgende bestemming komen we langs de Fossa waterval. Deze is pal naast de weg gelegen en is de hoogste waterval van de Faeröer eilanden, mooi om te zien. Uiteindelijk na meerdere keren gestopt te hebben voor weer een mooie foto komen we aan in Tjørnuvik. Dit dorpje is het meest noordelijk gelegen op het eiland Streymoy. De omgeving is wederom prachtig. Je ervaart hier echt de ongerepte natuur en vanaf het strand heb je uitzicht op de twee rotsen in zee, Risin og Kellingin. Een koppel dat volgens een legende in steen is veranderd toen ze van de Faeröer naar IJsland wilden verhuizen, ook wel de heks en de reus genoemd. Op het strandje van Tjørnuvik eten wij onze zelfbereide lunch. Wat een rijkdom om op deze plek je lunch te nuttigen en te genieten van de rust en de natuur.

Als laatste van deze bijzondere reis bezoek ik Kirkjubøur. Dit was één van de eerste bewoonde plaatsjes op de Faeröer eilanden. Het is dan ook alsof je even terug in de tijd bent. Ik wandel tussen de oude huisjes met grasdaken door en zie de ruïne van de Magnus kathedraal. Ik bezoek de St. Olav’s kerk en neem een kijkje in de nog steeds bewoonde boerderij waar je een idee krijgt van hoe het leven er op een typische Faeröerse boerderij aan toegaat.

Dan zitten de paar dagen die ik op de Faeröer mocht zijn er op. Wat een bijzondere en unieke bestemming met natuur waar je stil van wordt, de zee die nooit ver weg is, een trotse bevolking en eigenwijze schapen.

Ik heb veel hoogtepunten gezien maar ben nog zo benieuwd naar al het andere wat ik nog niet heb kunnen gezien. Ik ben nieuwsgierig naar de noordelijke eilanden maar ook naar Mykines, het vogeleiland. Want hoe klein de Faeröer eilanden ook zijn, er valt genoeg te ontdekken.