Een onvergetelijke reis door de Australische outback

Rood, roder, roodst
Vanaf het moment dat we de Flinders Highway opdraaien nabij Townsville aan de groene Australische oostkust begint het avontuur. Met elke kilometer die we westwaarts rijden wordt het iets minder groen, de bomen iets kleiner en wordt het vooral rustiger. We zien minder huizen, minder auto’s en een eindeloos lange rechte weg. Het is een fantastisch gevoel om door deze gigantische leegte te rijden. We komen langs kleine nederzettingen zoals Charters Towers, Hughenden en Richmond en vaak stoppen we even om te tanken, omdat de volgende “plaats” zomaar 250 kilometer verderop kan liggen. Onderweg zwaaien we naar tegenliggers, meestal gigantische roadtrains, maar soms ook een “verdwaalde” toerist net als wij. We zien vele kangoeroes, emoes en kamelen. Fascinerend dat er zoveel dieren in dit dorre woestijn landschap kunnen (over)leven. We rijden langs boerderijen die net zoveel grond hebben als de oppervlakte van Nederland waardoor de boer zijn tractor heeft ingeruild voor een helikopter of vliegtuig(en)!

Na bijna 800 kilometer verlaten we vrijwel ongemerkt de Flinders Highway, die op een kruising in de middle of nowhere naadloos overgaat in de Barkly Highway. Er verandert weinig, behalve de kleur van de grond. Deze wordt roder en roder. Het is een bizar gezicht, aarde zo rood als bakstenen uit de jaren vijftig. We voelen “the red centre” naderen.

Devils Marbles 
Hoe uitgestrekt de outback ook is, een TomTom heb je niet nodig. Voor het eerst na 1.500 kilometer rechtdoor te hebben gereden slaan we linksaf. Dit is gelijk de enige echte afslag die we tijdens de hele reis maken. We draaien de Stuart Highway op en rijden in zuidelijke richting naar Alice Spings. Voordat we daar aankomen stoppen we onderweg nog bij de Devils Marbles. Deze rotsformaties doemen op uit het lege landschap en lijken net “knikkers”. De rotsen verschillen in grootte van één tot wel zeven meter in doorsnee. Het is een geliefde plek om een korte pauze in te lassen. Dat merken we direct aan het aantal voertuigen op de parkeerplaats: drie, inclusief onze camper.

Nationaal park Uluṟu–Kata Tjuṯa 
Aangekomen in Alice Springs leveren we de camper in. We gaan de volgende dag met een tourgroep op pad naar het nationaal park Uluṟu–Kata Tjuṯa, waar de monoliet Uluṟu en de rotsformaties Kata Tjuṯa centraal staan. De rode rotsen steken hoog boven de outback uit en geven het landschap kleur. Hollander als ik ben slaap ik niet in het luxe resort, maar beleef ik het echte outback gevoel door samen met de groep in een swag rond ons kampvuur onder de sterren in slaap te vallen. Een swag is een combinatie van een slaapzak met dik matras en een canvas hoes en geeft verrassend veel comfort.

De volgende ochtend staan we in alle vroegte op om de prachtige zonsopkomst bij Uluṟu te zien. Wat een ongelofelijk mooie kleuren. Elke paar seconden veranderen de kleuren en intensiteit. Een absoluut hoogtepunt van mijn reis door de outback. De Anangu Aboriginals vertellen ons in het bezoekerscentrum vol trots over hun heilige rots (Uluṟu) en de geschiedenis ervan. Aansluitend maken we nog een prachtige wandeling rondom Uluṟu. Ook bezoeken we in de dagen daarna Kata Tjuṯa en Kings Canyon, waar we twee prachtige wandelingen van een halve dag maken.

The Ghan
Na het bezoek aan dit prachtige nationale park kun je je weg vervolgen met de auto/camper of door vliegen naar een van de grote steden. Ik neem echter een andere bijzondere manier om vanuit Alice Springs naar Darwin te reizen, ik ga met The Ghan! Deze trein rijdt dwars door de outback van Adelaide via Alice Springs naar Darwin, 2.979 kilometer enkele reis! Het is zeker niet de snelste of voordeligste manier, maar wel de meeste relaxte om je reis te vervolgen. Niet in de laatste plaats omdat ik onderweg wederom van het prachtige uitzicht kan genieten. Het is een avontuur op zich!

Daly Waters
Na een verblijf van een aantal weken in het tropische Darwin blijft de outback kriebelen en besluit ik om er voor zes weken te gaan werken. Gelukkig niet op een van de gigantische boerderijen die ik eerder noemde, maar bij de leukste en gekste outback pub van Australië: de Daly Waters Pub! Midden in het gelijknamige gehucht met slechts zeven inwoners staat de pub, die dienst doet als camping, motel, café, restaurant, bank, benzinestation, postkantoor, telefooncel, internet cafe en niet te vergeten ontmoetingsplaats voor haar inwoners.

Verder vind je in het dorp vooral verlaten gebouwen. Een vervallen sporthal, politiekantoor met gevangenis en een heus vliegveld dat tijdens de Tweede Wereldoorlog veelvuldig is gebruikt door het Australische leger. Tussen de gebouwen springen kangoeroes die zich niet lijken te storen aan de bezoekers van de pub.

De pub zelf hangt vol met allemaal spullen die reizigers achter hebben gelaten. Er hangt heel veel geld uit alle delen van de wereld, t-shirts, visite kaartjes en zelfs bh’s in de meest onwaarschijnlijke formaten. Het is een gezellige plek om onderweg te stoppen en ‘s avonds te genieten van de Beef and Barra barbecue. Barra staat voor Barramundi, een baarsachtige vis en lokaal in het Noordelijk Territorium wordt gevangen. Voor een plek die zo afgelegen is kun je er verrassend goed eten! Tijdens de barbecue treden artiesten op die het hele hoogseizoen (mei – september) in Daly Waters  verblijven. De zes weken dat ik hier heb gewerkt vlogen voorbij en de vele bijzondere ontmoetingen met de pub bezoekers gaven mijn reis kleur! 

Het andere Australië
Zoals ik aan het begin van mijn blog zei, Australië is immens groot. Er is veel te zien en gigantisch veel te beleven in dit prachtige land. Ik kan alleen maar zeggen: sla vooral de outback niet over. Het is er prachtig en met niets te vergelijken!